'Schrokken van brokken'

Als gedragstherapeut moet je alles wat op de markt komt natuurlijk eerst uitproberen, voordat je het al dan niet aanbeveelt aan je klanten. Een probleem waarmee ik bij een van mijn honden al jaren 'kamp' is dat ze niet eet, maar vreet. Een beetje gevulde voerbak houdt het nooit langer dan een paar tellen. Geobsedeerd om toch maar vooral zo snel mogelijk brokken naar binnen te werken in een zo kort mogelijke tijd, staat ze verstijfd, met de staart tussen de benen, met een volledig verkrampt middenrif te bunkeren, om vervolgens met regelmaat de brokken weer direct uit te braken. 

Oorzaak voor snel eten

Als je hond schrokt, is het wel van belang eerst te achterhalen waarom hij zo schrokt, voordat je met allerlei hulpmiddelen begint. Sommige honden schrokken hun eten naar binnen om dat ze bang zijn dat iemand het probeert af te pakken. Mogelijk heeft je hond bij de fokker altijd moeten knokken met zijn nestbroertjes en -zusjes om zijn eten. Maar misschien wordt je hond onvoldoende mentaal uitgedaagd gedurende de dag en focust hij daarom helemaal op het eten. Er zijn vele oorzaken aan te wijzen voor het naar binnen schrokken van brokken. Zorg dat je dit eerst helder hebt en laat je door een deskundige adviseren hierin. 

Toen mijn ruwharige teckel bij mij in huis kwam op 7 jarige leeftijd, had ze daarvoor jarenlang met veel plezier in een grote roedel geleefd, in zowel een kennelomgeving als in huiselijke sfeer. In deze roedel heeft ze altijd haar voer enorm beschermd en zelfs nadat ze bij mij in een kleine roedel terecht kwam en apart eten kreeg, is deze obsessie om het eten zo snel mogelijk naar binnen te werken niet meer weggegaan. Het gedrag had zich inmiddels vastgezet. De associatie tussen de voerbak en haar obsessieve gedrag bleek na al die jaren echt 'ingesleten'.


En dan zijn er legio hulpmiddelen om de hond langzamer te laten eten. Van huis-tuin-en-keuken oplossingen zoals een steen in de voerbak leggen, de voerbak vol laten lopen met water en de brokjes in het water laten drijven of de brokken uitstrooien over de grond, tot de hulpmiddelen uit de dierenwinkel zoals bijvoorbeeld een activity ball, een buster cube of voerbakken met een of meerdere uitstulpingen in het midden. Maar ondanks alles is voor mijn teckel het eten altijd een heel krampachtig en geobsedeerd gebeuren gebleven. 

De 'Green'

Bij mijn laatste bezoek aan de dierenwinkel werd ik -zoals het hoort bij een goede dierenspeciaalzaak- geattendeerd op de nieuwste ontwikkeling op het gebied van 'slow food'. Mijn interesse was uiteraard meteen gewekt bij het horen van het woordje 'slow'. Mijn oog viel meteen op de 'Green', die, zoals de naam al doet vermoeden, felgroen van kleur is en aan een fris grasmatje doet denken. Het ontwerp houdt het midden tussen een voerbak een een activity speeltje en heeft een echte design look (waar ik, moet ik eerlijk bekennen, gevoelig voor ben). Tien minuten later liep ik naar buiten met het groene gevaarte onder mijn arm en nadat alle drie mijn teckels het ding thuis uitgebreid hadden besnuffeld was het tijd om hem maar eens in gebruik te gaan nemen. En dat gebruik heb ik op film vastgelegd. Maar eerst even een fotootje.

De test

Omdat de 'Green' voor een standaard teckel wat aan de grote kant is (40cm lang, 29cm breed) kun je deze bak het beste los van de muur zetten, zodat de hond er helemaal omheen kan lopen. Als je meerdere honden hebt, zet dan de hond met de 'Green' apart, want je wilt niet dat je andere honden gaan 'meedoen' nadat ze hun eigen bak hebben leeggegeten. Omdat de Green groot is, kun je de portie brokken keurig spreiden over de hele bak, zodat overal een paar brokjes liggen. Het eerste wat mij opviel was dat mijn hond kwispelde tijdens het eten. Dat had ik haar nog nooit zien doen. Normaal knijpt ze haar staart tussen de benen en houdt deze plat tegen haar buik gedrukt tijdens het eten. Geen verkramping in het lijf en nieuwsgierig en inventief om de brokjes eruit te halen. En een kleine hond moet wel inventief zijn om de brokjes uit het middelste gedeelte te halen, want in het midden zijn de uitstulpingen zo'n 8cm hoog. Maar met een beetje tong duw je het brokje makkelijk naar de zijkant, waar je de brok gemakkelijker kunt pakken. De opstaande rand aan de buitenkant is net hoog genoeg om de meeste brokken 'binnenboord' te houden. En als er toch eentje uit schiet, is het alleen maar leuk om hem snel te pakken. Op onderstaand filmpje zie je hoe mijn hond zich amuseert met de Green, die voor mij al een waardevolle uitbreiding is van mijn hulpmiddelen-arsenaal. Totale eettijd: bijna vijf minuten!

Wat mij betreft een geslaagd hulpmiddel, niet alleen omdat de hond daadwerkelijk veel en veel langzamer heeft gegeten, maar vooral ook door de hele ontspannen, speelse houding! .... en hij ziet er wel heel erg leuk uit in je huis!

Verkrijgbaar bij Dierenspeciaalzaak Dobey - Winkelcentrum De Burcht in Breda.